ប្តឹងត្រឹមតែនិពន្ធនាយក ចាងហ្វាងស្ថានីយ៍អ្នកដែលទទួលសិទ្ធិឲ្យចេញផ្សាយ គេមិនប្តឹងស្មេរអ្នកកាសែតទេ

ភ្នំពេញ៖ លោករដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងព័ត៌មាន បញ្ជាក់ប្រាប់សាធារណជនថា អ្នកណាក៏មានសិទ្ធិយកព័ត៌មាន អ្នកណាក៏មានសិទ្ធិសរសេរកាសែត ឬ បញ្ចេញមតិ តែសិទ្ធិយកព័ត៌មានត្រូវគោរពបទបញ្ញត្តិ ហើយគេមិនអាចយកអ្នកកាសែតទៅដាក់ពន្ធនាគារបានទេ តែការ«សំដែងមតិ» មិនរាប់បញ្ចូល «ការមួលបង្កាច់ ការបរិហារកេរ្តិ៍….» ទេ ។ មួយវិញទៀត គេមិនត្រូវប្តឹងស្មេរអត្ថបទទេ តែគេប្តឹងត្រឹមតែនិពន្ធនាយក ចាងហ្វាងស្ថានីយ៍ (វិទ្យុ ឬ ទូរទស្សន៍) ឬ អ្នកដែលទទួលសិទ្ធិអោយចេញផ្សាយតែប៉ុណ្ណោះ ។
លោកខៀវ កាញារីទ្ធិ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងព័ត៌មានបានបរិយាយលើផេកហ្វេសប៊ុកផ្លូវការ នៅថ្ងៃទី២៨កក្កដាឆ្នាំ២០១៩ថា “ធម្មតាមិនសូវសរសេរវែងទេក្នុងហ្វេសប៊ុក តែប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ ឃើញមានការបង្ហោះតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម នូវសម្តីរបស់ខ្ញុំដែលគេកាត់ចេញមួយកំណាត់ (ហើយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយជាតិក៏ដកស្រង់មកផ្សាយតាមគេដែរ) ដោយច្បិចយកតែពាក្យខ្ញុំដែលថា អ្នកកាសែតទាំងអស់បានទទួលសិទ្ធិការពារមិនជាប់គុកទេ ។ ខ្ញុំមានកាតព្វកិច្ចបំភ្លឺចំណុចនេះ ដើម្បីចៀសវាងអ្នកកាសែតវ័យក្មេងយើង និង ពិសេសអ្នកកាសែតដែលមិនបានចូលសាលា មានការភ័ន្តច្រឡំនាំដល់មានកំហុស ។ ដំបូង ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ថា អ្នកកាសែតគឺជាពលរដ្ឋម្នាក់ ជាពលរដ្ឋម្នាក់មានន័យថានៅក្រោមច្បាប់របស់រដ្ឋដែលខ្លួនកំពុងរស់នៅ ឬ កំពុងបំពេញសកម្មភាព ។ រដ្ឋបានផ្តល់សិទ្ធិមួយចំនួនដល់អ្នកកាសែត ព្រោះនេះជាអ្នកដែលបម្រើសកម្មភាពសង្គមមួយ (ស្វែងរកព័ត៌មានពិត) ។ នៅពេលអ្នកកាសែត«សម្តែងមតិ» នេះ គេមិនអាចយកអ្នកកាសែតទៅដាក់ពន្ធនាគារបានទេ តែការ«សម្តែងមតិ» មិនរាប់បញ្ចូល «ការមួលបង្កាច់ ការបរិហារកេរ្តិ៍….» ទេ ។ មួយវិញទៀត គេមិនត្រូវប្តឹងស្មេរអត្ថបទទេ តែគេប្តឹងត្រឹមតែនិពន្ធនាយក ចាងហ្វាងស្ថានីយ៍ (វិទ្យុ ឬ ទូរទស្សន៍) ឬ អ្នកដែលទទួលសិទ្ធិឲ្យចេញផ្សាយតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះបើគ្មានការអនុញ្ញាតពីអ្នកទាំងនេះ គំនិតស្មេរនៅត្រឹមតែលើក្រដាសតែប៉ុណ្ណោះ ។ ហេតុនេះ ហើយ បានជាខ្ញុំនិយាយពីរឿងអ្នកកាសែតមិនជាប់ពន្ធនាគារព្រោះការ«សម្ដែងមតិ» ដោយមិនរាប់បញ្ចូលអ្នកផ្សាយតាមប្រព័ន្ធហ្វេសប៊ុក ព្រោះអ្នកទាំងនេះ បញ្ចេញអត្ថបទដោយខ្លួនឯង ទៅសាធារណជន ដោយមិនមានការទទួលខុសត្រូវរួមណាមួយទេ ដែលទាមទារនូវលិខិតបទដ្ឋានថ្មី ។

លោកបានថ្លែងថា អ្នកណាក៏មានសិទ្ធិយកព័ត៌មាន អ្នកណាក៏មានសិទ្ធិសរសេរកាសែត ឬ បញ្ចេញមតិ ។ តែសិទ្ធិយកព័ត៌មានត្រូវគោរពបទបញ្ញត្តិមួយចំនួន (សិទ្ធិព័ត៌មានបុគ្គល ការងារអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច ទីកន្លែងហាមឃាត់…) ហើយ ការសរសេរមិនត្រូវបំពានលើបទបញ្ញត្តិដែលច្បាប់បានហាមឃាត់ (សូមមើលច្បាប់ស្តីពីរបបសារព័ត៌មាន)។